Ne güzeldi haftasonu hava, soğuk karlı günlerden sonra pırıl pırıl güneş vardı. Yetiştirilmesi gereken iş yoktu, bir de program yoktu. Tam miskinlik yapılacak, spontane yaşanacak 2 koca gün. Ama sevgili migrenim genelde yaptığı gibi Cumartesi sabahı benimle buluştu. Sözleşmemiştik, hatta onu görmezden geldim ama ısrar etti. Kendini bana gösterdi. Ona inat Cumartesi günü dışarı çıktım, ama akşamüstü olmadan, güneşin güzelim ışınlarıya ısınırken artık güneş ışınlarından rahatsız olmama neden oldu. Migrenim yatıya da kaldı, Pazar günü de benimleydi : kahvaltıda ve gün boyu. Şimdi yavaş yavaş gidiyor... Umarım uzun bir süre görüşmemek üzere vedalaşıyoruz.
No comments:
Post a Comment